Zacznijmy od tego, że jest wiele rodzajów atrakcji (z ang. attracion). Dwiema z nich jest atrakcja romantyczna i seksualna. Pierwsza decyduje o tym w kim się zakochujemy w sposób “romantyczny”, a druga o tym, kto nas pociąga. Te dwie atrakcje nie muszą się ze sobą pokrywać, jednak u większości ludzie tak właśnie jest. To znaczy, że większość ludzi jest heteroromantyczna i heteroseksualna, ale może też być na przykład, homoromantyczna i homoseksualna. Albo te orientacje mogą się rozbiegać i ktoś może być biromantyczny, ale heteroseksualny i tak dalej. Dlatego warto podkreślić, że aromantyczne osoby nie muszą być aseksualne. Te terminy często są stosowane zamiennie, co jest błędem, ponieważ dotyczą różnych sfer.
Aromantyczność dotyczy romantycznej atrakcji. To taki rodzaj orientacji romantycznej, w której osoba nie odczuwa wcale (albo odczuwa w niewielkim stopniu) pociąg romantyczny. To "termin parasol", co oznacza, że pod tym hasłem kryje się wiele różnych odmian aromantyczności. Dla przykładu, litromantyczność oznacza zdolność do zakochiwania się, ale gdy adorowana osoba odwzajemnia uczucie, to zauroczenie zainteresowanej dotychczas osoby znika. To tylko jeden z terminów, pamiętajmy o tym, że jest ich znacznie więcej; cupioromantyczność, demiromantyczność, greyromantyczność itd.
Aromantyczność jest dość nieznanym terminem dlatego w popkulturze brakuje jej reprezentacji. Osoby utożsamiające się z tą orientacją często "headcanonują" (czyli przyjmują do siebie daną informację, gdy twórca dzieła macierzystego nie potwierdził ani nie zaprzeczył takowej) orientację bohaterów, szczególnie gdy ci nie wykazują romantycznego zainteresowania bądź otwarcie krytykują miłosne relacje (jak np. Eloise Bridgerton, czy Summer z 500 dni miłości). Mimo to, w kulturze występują postaci kanonicznie aromantyczne choć nie jest ich wiele. Są to między innymi; Georgia Warr z Loveless, Alix Kubdel z Miraculum: Biedronka i Czarny Kot, Isaac z serialowej wersji Heartstoppera, Hania z Zanim wybuchnie słońce.